پس از کشف و سالیابی انجام شده روی اسکلت بانوی هفت هزار ساله تهرانی، گروه انگل شناسی و قارچ شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران بررسی های پالئوپارازیتولوژیک را روی بقایای بیولوژیک حاصل از این اسکلت انجام داد.
به گزارش چی 24 به نقل از نکته آنلاین:
به گزارش نکته آنلاین ، دکتر مولوی سرپرست تیم مطالعاتی گفت: پس از یک سال مطالعات انگل شناسی روی بانوی میانسال هزاره پنجم قبل از میلاد، عفونت انتروبیازیس آلودگی به کرم انتروبیوس ورمیکولاریس تشخیص داده شد.
وی افزود: این آلودگی انگلی حاکی از زندگی جمعی در اماکن سربسته است و انتقال آن در بین اعضای خانواده به سادگی و بصورت مستقیم صورت می‌گیرد.
مولوی تصریح کرد: آغاز مطالعات بین رشته ای و استفاده از دانش و تخصص گروهی، می‌تواند دریچه‌های جدیدی را فراروی دانشجویان و دانش پژوهان علوم پزشکی و بهداشت کشور باز کند.
وی گفت: به تازگی با همکاری پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و پژوهشکده باستان شناسی کشور، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران از یک سو و دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران از سوی دیگر، شاهد انتشار نتایج منحصر به فردی در پالئوپارازیتولوژی بوده ایم.
مولوی با اشاره به انجام این مطالعات توسط تیمی متشکل از متخصصان میان رشته ای انجام شده گفت: نتیجه این بررسی‌ها در مجله تخصصی Parasite & vector به چاپ رسیده که هم اکنون به صورت آنلاین در اختیار علاقه مندان است و ادامه این گونه مطالعات با استفاده از تکنیک‌های مدرن می‌تواند به نتایج ارزشمندی در آینده منتهی شود.
مشاهده تکه‌های سفال توسط مهسا وهابی دانشجوی کارشناسی ارشد رشته باستان شناسی در میان حفاری‌های فاضلاب چهار راه مولوی تهران در سال گذشته، کاوش‌های اضطراری باستان شناسی را به همراه داشت که به کشف اسکلت بانوی 7 هزار ساله منجر شد.
پس از شروع طرح لوله گذاری شرکت فاضلاب تهران حدفاصل میدان‌های محمدیه تا قیام و کشف آثار گوناگون زیر سطحی، مستندسازی شواهد گذشته و عملیات گمانه زنی باستان شناختی در کنار اسکلت 7 هزار ساله، بقایای دومین اسکلت انسانی که احتمالا مربوط به همان بازه زمانی بود نیز کشف شد.
مدتی پس از کشف اسکلت، کارشناسان پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری موفق شدند چهره این بانو را بازسازی و محل را برای کار انتقال اسکلت آماده کنند.
در این اقدام، نخست اسکلت به صورت فتو اسکن مستندنگاری شد و تصاویری که به دست آمد با استفاده از رایانه به صورت نقشه فتوگرامتری شامل نقطه، خط و سطح پوششی از اسکلت درآمد و در مرحله بعدی نقشه اسکلت تبدیل به اطلاعات سه بعدی شد و همه بخش‌های آن حجم دار شدند.
سپس اسکلت بانوی 7 هزار ساله تهرانی پس از شناسایی ژنتیک، مستند سازی، اسکن نوری و تحکیم سازی توسط مرمت گران پژوهشکده حفاظت و مرمت برای انتقال به موزه ملی در یک محفظه شیشه ای قرار گرفت.
هم اکنون بانوی 7 هزار ساله که نماد قدمت کلانشهر تهران به شمار می‌آید؛ به همراه قطعاتی از آثار کشف شده در بازار تهران، در موزه ملی نگهداری می‌شود.
وی افزود: این آلودگی انگلی حاکی از زندگی جمعی در اماکن سربسته است و انتقال آن در بین اعضای خانواده به سادگی و بصورت مستقیم صورت می‌گیرد.
مولوی تصریح کرد: آغاز مطالعات بین رشته ای و استفاده از دانش و تخصص گروهی، می‌تواند دریچه‌های جدیدی را فراروی دانشجویان و دانش پژوهان علوم پزشکی و بهداشت کشور باز کند.
وی گفت: به تازگی با همکاری پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و پژوهشکده باستان شناسی کشور، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران از یک سو و دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران از سوی دیگر، شاهد انتشار نتایج منحصر به فردی در پالئوپارازیتولوژی بوده ایم.
مولوی با اشاره به انجام این مطالعات توسط تیمی متشکل از متخصصان میان رشته ای انجام شده گفت: نتیجه این بررسی‌ها در مجله تخصصی Parasite & vector به چاپ رسیده که هم اکنون به صورت آنلاین در اختیار علاقه مندان است و ادامه این گونه مطالعات با استفاده از تکنیک‌های مدرن می‌تواند به نتایج ارزشمندی در آینده منتهی شود.
مشاهده تکه‌های سفال توسط مهسا وهابی دانشجوی کارشناسی ارشد رشته باستان شناسی در میان حفاری‌های فاضلاب چهار راه مولوی تهران در سال گذشته، کاوش‌های اضطراری باستان شناسی را به همراه داشت که به کشف اسکلت بانوی 7 هزار ساله منجر شد.
پس از شروع طرح لوله گذاری شرکت فاضلاب تهران حدفاصل میدان‌های محمدیه تا قیام و کشف آثار گوناگون زیر سطحی، مستندسازی شواهد گذشته و عملیات گمانه زنی باستان شناختی در کنار اسکلت 7 هزار ساله، بقایای دومین اسکلت انسانی که احتمالا مربوط به همان بازه زمانی بود نیز کشف شد.
مدتی پس از کشف اسکلت، کارشناسان پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری موفق شدند چهره این بانو را بازسازی و محل را برای کار انتقال اسکلت آماده کنند.
در این اقدام، نخست اسکلت به صورت فتو اسکن مستندنگاری شد و تصاویری که به دست آمد با استفاده از رایانه به صورت نقشه فتوگرامتری شامل نقطه، خط و سطح پوششی از اسکلت درآمد و در مرحله بعدی نقشه اسکلت تبدیل به اطلاعات سه بعدی شد و همه بخش‌های آن حجم دار شدند.
سپس اسکلت بانوی 7 هزار ساله تهرانی پس از شناسایی ژنتیک، مستند سازی، اسکن نوری و تحکیم سازی توسط مرمت گران پژوهشکده حفاظت و مرمت برای انتقال به موزه ملی در یک محفظه شیشه ای قرار گرفت.
هم اکنون بانوی 7 هزار ساله که نماد قدمت کلانشهر تهران به شمار می‌آید؛ به همراه قطعاتی از آثار کشف شده در بازار تهران، در موزه ملی نگهداری می‌شود.
مطالب مرتبط
ارسال نظر
